ΑΣ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΩΡΑ.

Τώρα που οι κυβέρνηση ψάχνει να βρει τον κατάλληλο τρόπο να ΑΠΟΛΥΣΕΙ μερικές χιλιάδες ακόμα απο το δημόσιο.
Τώρα που η ΑΝΕΡΓΙΑ εκτοξεύεται σε απίστευτα νούμερα και σε νέα επίπεδα ρεκόρ που ο κάθε μήνας καταρίπτει τον προηγούμενο.
  
Τώρα που πάψαμε να μετράμε τον αριθμό των ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΩΝ λόγω κρίσης, γιατί δεν μπορούμε πλέον να τον παρακολουθήσουμε.

Τώρα που η δημόσια ΥΓΕΙΑ είναι σχεδόν ανύπαρκτη. 




Τώρα που υπάρχουν  
ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΠΕΙΝΑΝΕ ΚΑΙ ΥΠΟΣΙΤΙΖΟΝΤΑΙ.  (καταραμένοι να είστε)
Τώρα που έπαψε να υπάρχει η λέξη ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ.
Τώρα που το ΣΥΝΤΑΓΜΑ έγινε κουρελόχαρτο.
Τώρα που οι νέοι ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΟΥΝ κατά χιλιάδες.
Τώρα που, τώρα που, τώρα που και πολλά ακόμα.
Τώρα που όλα αυτά  έχουν πάψει πλέον να μας κάνουν εντύπωση, αφού πλέον τα θεωρούμε αναμενόμενα, (γιατί άραγε να συμβαίνει αυτό, γιατί νούμερα και καταστάσεις που πριν απο δυόμιση χρόνια περίπου θα τα θεωρούσαμε αδιανόητα τώρα μας φαίνονται φυσιολογικά;)  

ΤΙ ΕΧΟΥΜΕ ΠΑΘΕΙ  επιτέλους σαν λαός;
Τώρα μήπως είναι η ώρα επιτέλους έστω για ΜΙΑ και μόνο φορά να ξεχάσουμε τα ΧΡΩΜΑΤΑ, να μην κάνουμε χωριστές συγκεντρώσεις, να συνενοηθούμε ρε ΣΥΝ-ΑΔΕΛΦΕ, 
να δώσουμε ραντεβού, ρομαντικό, στο ΙΔΙΟ ΜΕΡΟΣ, 
την ΙΔΙΑ ΩΡΑ, ΧΩΡΙΣ ΣΗΜΑΙΕΣ,   
ας μετρήσουμε λίγο τις ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΜΑΣ, 

ας σταθούμε εξω απο τον ΟΑΕΔ,  να κοιτάξουμε στα μάτια τους ΑΝΕΡΓΟΥΣ, να νιώσουμε την ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ τους, να νιώσουν τον ΦΟΒΟ μας, να τους πούμε ότι κάναμε ΛΑΘΗ, να νιώσουν πως κάποιος τους ΝΟΙΑΖΕΤΑΙ, και να τους ζητήσουμε να έρθουν μαζί μας, να βρεθούμε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ εκεί, και όταν εμφανιστούν οι "γνωστοί (ά)γνωστοι", με τις κουκούλες τους, τότε ας τραβηχτούμε πίσω, όλοι μαζί,
σαν ένα σώμα, και να τους δούμε, να τους δούμε καλά, ξαφνιασμένους, σαν τον κλέφτη που πιάνουν στα πράσσα, να δούμε πόσοι είναι; μία χούφτα, δύο χούφτες; 

Θα έχει αποτέλεσμα; ποιός ξέρει, ίσως, ας το κάνουμε μόνο για να μετρηθούμε ή να γνωριστούμε, πάντως όχι για να φοβηθούμε, κάποιοι άλλοι θα ξαφνιαστούν, ίσως και να φοβηθούν.
Ας το κάνουμε για εμάς, όχι για άλλους.

Συναδελφος