ΜΙΚΡΟΙ ΗΡΩΕΣ.

"Οταν λυγάνε τα πόδια, περπατά η ψυχή"

Μία απο τις αφορμές για να γραφτεί αυτο το κείμενο ήταν η προτελευταία ανάρτηση σε αυτό το μπλόγκ, οπου αναφερόταν σε μια απόπειρα αυτοκτονίας σχολικού φύλακα.

Απο τότε έγιναν πολλά, πάρα πολλά...
ένα απο αυτά ήταν και η τρελή για πολλόύς αλλα απεγνωσμένη απόφαση μιάς χούφτας ανθρώπων, λίγων σχολικών φυλάκων, να πραγματοποιήσουν το ακατόρθωτο.
Να κάνουν την διαδρομή Θεσσαλονίκη Αθήνα ΜΕ ΤΑ ΠΟΔΙΑ.

Δεν είναι μαραθωνοδρόμοι, δεν ειναι αθλητές, είναι απλοί Ανθρωποι οικογενειάρχες με υποχρεώσεις με θέματα που τρέχουν και δεν παίρνουν αναβολές.
Τι ήταν αυτό που τους έδωσε αυτήν την δύναμη?
Τα όνειρα, τα όνειρα για ένα μέλλον που σχεδίασαν, για τα παιδιά τους, για τους δικούς τους ανθρώπους, για αυτούς που αγαπούν.
Δεν ήταν σπουδαία όνειρα, ήταν απλά όνειρα καθημερινά σαν αυτά που κάνουμε και εγώ και εσείς.
Ήταν το δικαίωμα στην ζωή, στο γέλιο, στις μικρές χαρές.
Ηταν το δικαίωμα που τους δίνει μία ζωή γεμάτη αγώνα για επιβίωση.

Ηταν αυτά τα ίδια όνειρα που κάποιοι δήθεν σωτήρες μέσα απο τα πολυτελή γραφεία τους 
αποφάσισαν να τους στερήσουν στοχοποιώντας τους και κατηγορώντας τους ως άχρηστους και πλεονάζοντες.

Αυτή η στέρηση είναι που τους έδωσε φτερά στα πόδια αλλα και στην ψυχή και μετά απο ένα μήνα σχεδόν και με εμπειρίες που μόνο αυτοί γνωρίζουν έφτασαν επιτέλους κοντά μας.

Εφτασαν κοντά μας και στον δρόμο αυτό ένωσαν πολλούς με τα ίδια όνειρα.
Διαφορετικούς, μπερδεμένους, αναποφάσιστους, διχασμένους που κατάλαβαν ότι η μοιρα μας είναι κοινή και είναι αυτή που μας δένει, απέναντι στις πολυτελής πολυθρόνες και στα χαρτιά με τους αριθμούς.

Ποιον αντιπροσωπευουν αυτοί οι άνθρωποι?
Εμένα, εσένα , όλους μας και η ελάχιστη υποχρέωση μας είναι να είμαστε μαζί τους τουλάχιστον στον τερματισμό.
Σε έναν τερματισμό όμως που έχει την δυνατότητα να ΓΙΝΕΙ ΜΙΑ ΝΕΑ ΑΡΧΗ.
Πρέπει να είμαστε ΟΛΟΙ ΕΚΕΙ.
Ακόμα δεν εχω αποφασίσει πόσο μεγάλοι ήρωες είναι.
Ξέρω ότι τέτοιους ήρωες χρειαζόμαστε.

ΚΑΛΕΣΜΑ - ΠΡΟΣΚΛΗΤΗΡΙΟ

Την Τρίτη 22 Οκτωβρίου στις 10 το πρωί από την ΕΡΤ στην Αγία Παρασκευή ξεκινά η τελευταία μέρα της πορείας αυτού του Μαραθώνιου των 560 χλμ. Θεσσαλονίκης - Αθήνας.

Σας καλούμε ΟΛΟΥΣ να πορευτούμε μαζί τα τελευταία αυτά 10 χλμ. για την τελική αναμέτρηση.

Αναμέτρηση με έναν αντίπαλο που έχει όπλα μαζικής καταστροφής. Μας πήραν την δουλειά, τον δάσκαλο και τον φύλακα από τα σχολειά. Τον γιατρό από το νοσοκομείο και το σπίτι μας παραδομένο στις τράπεζες.

Tέλος, έφεραν και το μαύρο στην δημόσια ενημέρωση.

Δεν μπορούν όμως να πάρουν με τίποτα την υπερηφάνεια μας, το πάθος μας για αντίσταση, το πάθος για ανυπακοή στα βάρβαρα κι αντιλαϊκά μέτρα των αυτόκλητων σωτήρων, που αφού υφάρπαξαν με ψέματα την ψήφο του Ελληνικού λαού, υποθηκεύουν τώρα τις ζωές των παιδιών και των εγγονών μας.

Αυτή η έσχατη κινητοποίηση που ξεκίνησε στις 28/9 δεν θα έχει καμία αξία αν δεν ολοκληρωθεί με την σύσσωμη και δυναμική παρουσία ΟΛΩΝ (και όταν λέμε ΟΛΩΝ εννοούμε ΟΛΩΝ) στην τελευταία πορεία.

Όπλα μας το σώμα μας, η φωνή μας και προπαντός το δίκιο του αγώνα.

ΖΗΤΑΜΕ ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΟΥΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΠΟΥ ΟΔΗΓΟΥΝ ΣΕ ΔΙΑΘΕΣΙΜΟΤΗΤΕΣ-ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ.

ΝΑ ΓΥΡΙΣΟΥΝ ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥΣ.

ΚΑΜΙΑ ΑΛΛΗ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ.

ΚΑΝΕΝΑ ΣΠΙΤΙ ΣΤΟ ΣΦΥΡΙ.

ΤΕΛΟΣ ΣΤΟ ΕΜΠΟΡΙΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΑΝΘΡΩΠΩΝ.

ΤΕΛΟΣ ΣΤΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ "ΓΑΛΕΡΑΣ".

ΤΕΛΟΣ ΣΤΙΣ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ ΠΕΙΝΑΣ.

Σας περιμένουμε ΟΛΟΥΣ.

ΚΑΛΟ ΑΓΩΝΑ!

Η ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΣΧΟΛΙΚΩΝ ΦΥΛΑΚΩΝ ΝΟΜΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ